SKG

Oslo, 16. august 2002

 

"Samme kirke - ny ordning"

H¿yringssvar frŒ SamrŒd pŒKirkens Grunn.            

 

SKG takkar for h¿ve til Œ gi h¿yringssvar tilinnstililnga frŒ KyrkjerŒdet sitt stat/kyrkje-utval.  Vi vil svare pŒ sp¿rsmŒla i h¿yringsnotatet, men utandirekte nummerering.

 

SKG meiner statskyrkje-ordninga i lang tid har voremoden for oppheving.  Ikkje minstsidan midt pŒ 1970-talet har det vorte stadig tydelegare at Den norske kyrkjahar lidd overlast og teke Œndeleg skade av det n¾re sambandet med staten.  Vi sluttar oss til hovudsynspunktet omjamstelling mellom trus- og livssynssamfunna i Noreg og at det er ei statlegoppgŒve Œ legge til rette for deira verksemd.  Men med folkekyrkje som intensjon og statskyrkje somordning, har Den norske kyrkja ikkje berre hatt eit unaturleg privilegium i eitreligionspluralistisk samfunn, men det har vore til direkte skade for kyrkjasin Œndelege integritet.  Dennetida har Dnk bygd opp eit kyrkjeleg demokrati, sŒkalla rŒdsstruktur, tilgradvis overtaking av den styringa som statlege organ har hatt.  Men forventningane om Œ verefolkekyrkje, har vore overordna i denne prosessen og hindra kyrkja i Œ f¿lgjeden lutherske vedkjenninga sin grunntanke om at kalls- og styringsretten ikyrkja ligg til dei truande og dei som ber l¾reembetet. 

 

Det er delte meiningar i SKG om det er tenkjeleg atutviklinga kan snu sŒ Dnk kan vende tilbake til den grunn som er nedlagt ihennar eiga vedkjenning.  Men heiltavgjerande for svara pŒ sp¿rsmŒla etter organisering av den kyrkjelege¿konomien og oppbygginga av dei kyrkjelege styringsorgana, er om utgangspunktetfor kyrkjeordninga er det rette.

 

BŒde ein kristen kultur og eit kyrkjeleg styre mŒ habasis i den kultiske fellesskapen. Skal kristen tru igjen fŒ forme kulturen i vŒrt land, mŒ folk gŒ ikyrkja.  Og dei som gŒr i kyrkja,mŒ bere ringverknader med seg ut i heim, skule, samfunn, Storting ogstyringsverk.  BŒde ansvaret for Œstyre kyrkja og det ¿konomiske ansvaret for kyrkja sitt liv, mŒ gŒ ut frŒgudsteneste-forsamlinga.  Denkyrkjelege ¿konomien mŒ ha sin basis ikkje i stats- og kommune-budsjettet, meni gudstenesta sitt offertorium. NŒr det kyrkjelege livet stŒr og fell med budsjettvedtak i kommunestyreog storting, er det alvorleg fŒre pŒ ferde.  Berre om dei truande ogsŒ ber ansvaret for hennar ¿konomi,kan kyrkja bli fri frŒ det utidige politiske og ideologiske presset som harskada Dnk dei siste ti-Œra.  Kyrkjalever berre sŒ lenge ho er eit personsamfunn og ho d¿yr om ho vert berre einsamfunn-institusjon.  NŒr den godeidentifikasjonen mellom kyrkja og hennar lemmar er der, vil dei bere ansvarbŒde for styring, eigedom og forvalting. Dei som med si tru og sin praksislever kyrkja sitt liv, mŒ bŒde velge dei som skal styre og betale for detkyrkja kostar.

 

Somme har sett si lit til at ei ordning medval-kyrkjelydar og friare h¿ve til Œ organisere kyrkjelydar og stift skal gilivsrom ogsŒ for dei som ikkje vil gŒ i takt med fleirtalet i trus- ogmoralsp¿rsmŒl.  Vi trur dette kanvere tilfelle som kriseordning, men det kan aldri bli normalordning.  Forslaga om valkyrkjelydar ogalternativt biskopeleg tilsyn kan hjelpe grupper gjennom krisesituasjonar.  Men ei luthersk vedkjenningskyrkje kanikkje bygge pŒ prinsippet om at alle trusretningar skal kunne organisere sitteige rom.  Det er kyrkja somheilskap som bŒde mŒ l¾re rett og leve rett.  I kyrkja mŒ dŒp og tru, kallsrett og stemmerett henge i hop.  Valordning og kyrkjeordning mŒ avspegleat kultforsamlinga og ikkje folkeforsamlinga styrer kyrkja.

 

 

For Landsstyret i SKG

 

                                                                        OttarS. Myrseth

     formann